28. yıl 8.gün

bugün neler yaptım? önce a. ile oturup çay içip gevezelik yaptım, sonra manasız bir toplantıya dahil oldum. ardından a. f. ve c.yi gördüm, eve giderken c. bana sen ineksin aslında dedi, bu yorum üzerine şok geçirdim, hemen kadim dostları tanık sandalyesine çağırma isteği içine girdim. (dolicim, duyuyor musun bana inek diyorlar.)neyse efendim onlardan ayrıldım, eve gelirken canımın bişiler içmek istediğini düşünüp, bir bira alıp, havanın son güzelliğinden de faydalanmmak için oturup bira içeyim. dedim, ve demekle kalmadım,içtim.

asıl anlatılmaya değer olan sanırım, bahçede bira içerken düşündüklerim ve hatta yaşanan tuhaf ve komik bir an. önce an ile başlamak daha kolay: biramızı açtık mp3player'da edith piaf eşliğinde demleniyoruz, kedinin biri dayılana dayılana üzerime yürümeye başladı, ve laia'nın aklına ilk gelen: kızım sen insansın o senden korksun rahat ol.( önemli dipnot: laia ismini bana doli uygun gördü, ama dolicim kafası bu kadar karışık bir zatın laia olması pek mümkün değil sanırım.) tabi, ardından ramazan ramazan, kadın haline bakmadan, sitenin bahçesinde tek başına içtiği yetmiyormuş gibi, bir de deli, kendi kendine gülüyor dedirtecek bir manzara çizdim. evet kahkaha attım kendi kendime demekten daha iyi bir ifade gibi geldi, ama okuyunca hoşuma gitmedi ama değiştirmeyeceğim.

bu arada düşünülenler ise, uzun zamandır yalnız olmaktan kaynaklandığını tahmin ettiğim, eski aşk ile geçirilmiş birbirinden güzel on gün oldu, aslında, bunu anımsatan düşünce, uzun süredir, durmadan yazdığım oldu. çünkü o güzel günlerde onunla bir film izlemiştik,, filmde adam yazardı, kadın yazar olmak istiyordu, adamın modasının geçtiği bir dönemde kadın, büyük bir hızla yazmaya başlamıştı, o kadar ki adam bir yandan kıskançlıkla bir yandan da ben bu işleri bilirim düşüncesinden hareketle onu uyarıyordu, bu kadar kolay bir iş değil bu diye. neyse efendim kadın best seller oluyordu falan. burada bana filmi anımsatan sanırım bu eski aşkın yazılarını artık beğenmemem. hatta a. adamın ilhamını nereden aldığı belli oldu gibi yorumlar yaptı, o kısmını bilemem, ya ben master sürecinde çok okudum ve zevkim değişti, ya da onun yazdığı şeylerde ciddi bir düşüş izlemek mümkün. ya da asıl gerçek büyü bozumu denen hadise. galiba bu:D

neyse efendim gün pek ilginç değildi, kedi ve benim beynime kazınmış modern insan kavrayışı sağolsun, güldük. bir de nedense ya da durmadan kendimi didiklediğimden olsa gerek, yanlış zamanda yaşadığıma karar verdim. şöyle mesela ispanya iç savaşının olduğu yıllarda yaşasaydım, madrid'de devrim olduktan sonra kafama saksı düşseydi falan gibi şeyler düşündüm yine. patetik farkındayım, ama sanırım bu dünyaya uyum sağlayamamak övünme gerekçesi kabul edilmeli.

bir de sanırım gün saymaktan vazgeçmek lazım ama napıyim insan her an başlık bulamıyor ki. bakalım önümüzdeki günler neler gösterecek?