...

İnsanlar anlamsız bir coşku ve aceleyle koştururken, onların bakışlarını yakalamanın keyfine daldı. Onlara bakarken onların ritmine uyduğunu, belki onlardan tek farkının amacın eksiliği olduğunu fark etti. Bu da dışarıdan fark edilemeyeceğinden kendisi gibi birilerinin de onun bakışlarını yakalayıp yakalamadığını, onun gibi gözlem yapıp yapmadığını merak etti. Bu düşünce ilk anda sinirlendirdi onu. Doğal olarak insanların diğerlerine yukarıdan bakmasından hoşnut değildi. Yaşayan tüm canlıların anlamsız bir keşmekeş içine çekildiği bu dünyada, bir de kendileri sanki bunun dışındaymış gibi yaşayanlara hiçbir zaman hoş gözle bakmamıştı. Adımlarını sıklaştırdı, soğuk havayı iyice içine çekti. Sıkılmıştı insanlardan.